Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

ΔΕΞΙΟΤΕΡΑ ΚΟΥΡΟΠΑΤΚΙΝ


Με εξαίρεση τους φίλους που ασχολούνται με τη στρατιωτική ιστορία το όνομα Κουροπάτκιν το πιο πιθανό να σας είναι άγνωστο .Για να διορθώσω αυτή την ιστορική αδικία που έγινε στο μέγα εκ των μεγάλων στρατηγών του τσάρου και το καταδίκασε στη λήθη  θα σας παραθέσω ένα σύντομο βιογραφικό.
Γεννηθείς το 1848 από πατέρα στρατιωτικό ακολούθησε στρατιωτική  καριέρα  που σημείωσε  αξιόλογη επιτυχία σε Μάχες  στο Τουρκμενιστάν  όπου τιμήθηκε με παράσημο. Το μέλλον όμως αποδείχτηκε  δυσοίωνο  αφού από τη θέση  πλέον  υπουργού του πολέμου οδήγησε σε μια μεγάλη ήτα το τσαρικό στρατό στο  ρωσοιαπωνικό  πόλεμο. Φυσικό επακόλουθο  δυσμενείς μεταθέσεις και όταν κλήθηκε να υπηρετήσει στο μεγάλο πόλεμο κρίθηκε πάλι  ανεπαρκής. Η γραφικότητα όμως και συνάμα το μεγαλείο του, βρίσκεται στα τελευταία χρόνια της ζωής του. Αντί να εκτελεστεί από τους μπολσεβίκους ,μοίρα λογική και αναμενόμενη για τσαρικό στρατηγό ,αφέθηκε ελεύθερος  όπου σύμφωνα με πληροφορίες της εποχής επιδόθηκε στο παίξιμο του  βιολιού αλλά και στο να διδάσκει σε μια σχολή για αγροτικά θέματα μέχρι το θάνατο του το 1925.
Τώρα βέβαια και εν μέσω κρίσης λογικό είναι να αναρωτηθεί κανείς ‘’και τι διάολο με νοιάζει εμένα ποιος ήταν ο Κουροπάτκιν;’’.Αυτή την αδιαφορία ,φίλε αναγνώστη, δεν τη συμμερίζονταν και οι έλληνες των αρχών του προηγούμενου αιώνα . Μη θεωρήσεις όμως ότι πολύ διαφέρουν από τους σημερινούς ,δεν ήταν ένα βαθύτερο αίσθημα ανάγκης για ιστορική και πολιτική  γνώση αλλά η μονοτονία του καφενόβιου και η ανάγκη του να την εκτονώσει .Το πιο πιθανόν μάλιστα είναι όπως και οι σημερινοί να αγνοούσαν τι είχε συμβεί πριν 100 χρόνια ίσως και λιγότερο από την εποχή τους, πόσο μάλλον να συνειδητοποιούσαν την κυκλική πορεία αυτού του γραναζιού που ονομάζεται ιστορία και συνθλίβει αλλά επίσης εξυψώνει τον άνθρωπο, καμία φορά την ίδια χρονική στιγμή. 
Ήταν  σημείο της εποχής οι λογομαχίες στα καφενεία, από ανθρώπους αργόσχολους ,να περιστρέφονται γύρω από την στρατηγική του Κουροπάτκιν. Τόσο βαρύτητα είχε πάρει το θέμα που δημοσιεύονταν άρθρα που το παρακινούσαν για στρατηγικούς ελιγμούς με τίτλους όπως ‘’δεξιότερα κουροπάτκιν’’ ακόμα και στο διάστημα που είχαν τελειώσει οι εχθροπραξίες αφού  λόγο δυσκολιών και έλλειψης ηλεκτρονικών μέσων οι ειδήσεις από της μάχες της εποχής  έφταναν στην Ελλάδα εβδομάδες  η ακόμα και μήνες αργότερα .
Είναι αμφίβολο βέβαια πως ακόμα και αν η πένα του Έλληνα αρθρογράφου έφτανε στην ώρα της στον αγαπητό μας στρατηγό η έκβαση του πολέμου θα ήταν διαφορετική , αλλά το ‘’δεξιότερα κουροπάτκιν’’ έμεινε ως φράση που χαρακτηρίζει την εκ του μακρόθεν κριτική χωρίς στοιχεία ,συχνά συγκρουόμενη με την απλή λογική .
Εδώ προς υπεράσπιση του δυστυχή κουροπάτκιν να επισημάνουμε πως ήταν τέτοια η ισχύς των αντιπάλων του που στο ελληνικό κοινοβούλιο φτιάχτηκε η ομάδα των Ιαπώνων . Χαρακτηρίστηκε έτσι από τον τύπο της εποχής γιατί μερίδα των ελλήνων βουλευτών που συνασπίστηκε άκουσον άκουσον  έδειχναν την ίδια ριψοκίνδυνη θέληση για μάχη με τους σαμουράι. Ένας μάλιστα από τους βουλευτές αυτής της ομάδας ήταν και ο γνωστός Δημήτριος Γούναρης ,πρωταγωνιστής στη δίκη των έξι. Αναλογιζόμενοι τη δύναμη των ιαπώνων μέσα από την σύγκριση τους με τους έλληνες βουλευτές μας καταλαβαίνετε τι θεριά η καλύτερα χίμαιρες επιδίωκε να κερδίσει ο ατυχής μας στρατηγός .
Κλείνοντας να δώσω και εγώ τη συμβουλή μου στο τσάρο μέσω του Αρχίλοχου ,έστω και με μεγαλύτερη καθυστέρηση από ότι οι αρθρογράφοι μας στον κουροπάτκιν ,για να συνεχίσει να τρέφει την μεγαλειότητα του εις βάρος του λαού του όπως οι ευρωπαίοι εταίροι του. Είναι άλλωστε  πιθανότερο να ακούσει ο τσάρος παρά να σταματήσει  η αμετροεπής και αστοιχείωτη κριτική .
 Ποίηση Αρχίλοχου:
Δεν θέλω εγώ το στρατηγό ψηλό κορδάτο
με μπούκλες μυρωμένες, καλοξυρισμένο
κοντός ας είναι με στραβά κανιά, μονάχα καρδιά γεμάτος
. (Μετάφραση: Ι. Θ. Κακρίδης)


1 σχόλια:

helnik είπε...

Φίλε Κουροπάτκιν το μπλογκ σου αποτελεί τροφή για σκέψη. Να προσθέσω πως το αμπεμπαμπλομτουκιθεμπλομ είναι απο το i'll be a blonde to kiss a blonde, i 'll be a blonde to kiss a blonde, be blonde.

Δημοσίευση σχολίου